Haiku – Anna Maria Jopek & Makoto Ozone
Moja Japonia zaczyna się na strychu żoliborskiego domu, gdzie się wychowałam. Rodzice – wędrowni artyści – składowali tam pamiątki z koncertów. W czasach kiedy niewielu z nas podróżowało, w ciemnej komunie mojego dzieciństwa, Rodzice – złote ptaki – mogli docierać do odległych zakątków świata, szczerze wyśpiewując wielkość Polskiej muzyki ludowej. Najpiękniejszymi przed- miotami strychu mej pamięci są wachlarz z malowanymi ręcznie kwiatami i porcelanowa lalka w czerwono-złotym jedwabnym kimonie – z Japonii. Godzinami mogłam ich dotykać i studiować detale. W moim ówczesnym rankingu był to estetyczny absolut. Czułam, że i lalka i wachlarz pochodzą z lepszego świata. Ze świata dbałości o piękno, podczas gdy ja pochodziłam ze świata niedbalstwa i brzydoty. Od tamtej chwili marzenie o Japonii rosło we mnie tak mocno jak pragnienie wolności.
Dwadzieścia lat później dotarłam do jedwabnych złoto-czerwonych kwiatów, a mój zachwyt był i jest nieustannie tym samym zachwytem z dzieciństwa. Kiedy śpiewam w Japonii, tylekroć płaczę, wyjeżdżając. Część mnie na zawsze tam zostaje. W jej tajemnicy, ciszy, szacunku dla życia, delikatności obcowania z drugim człowiekiem, umiłowaniu tradycji, w estetycznej perfekcji, w ukłonie, niedopowiedzeniu. Dziękuję niebu za chwilę majowego wieczoru, gdy na pierwszy z serii ośmiu naszych koncertów w tokijskim Blue Note pani ambasador Jadwiga Rodowicz przyprowadziła legendarnego pianistę Makoto Ozone. Podaliśmy sobie ręce na powitanie i umówiliśmy na nagranie inspirowane Chopinem. I tu zaczyna się moja Japonia. Od Chopina, naturalnie… 10 listopada 2009 roku wróciłam z Rzymu do domu, a właściwie prosto do studia. Makoto Ozone i Joe Ferla od dwóch dni nagrywali płytę Road to Chopin w S1 w Warszawie. Byłam umówiona dopiero na następny dzień. Makoto i Joe mieli właśnie wychodzić. Obaj boleśnie odczuwali zmianę czasu. Poprosiłam jednak o chwilę na przestudiowanie moich szkiców przed nadchodzącym nagraniem. Postawiłam nuty na pulpicie fortepianu i stało się coś mistycznego. To pierwsze czytanie nut z Makoto było ostatecznym nagraniem. Gdy doszliśmy do ostatniego taktu w partyturze, nie mogłam uwierzyć, że to się zdarzyło naprawdę, ale było już po wszystkim. Nie wiem nawet, czy zdążyłam zdjąć płaszcz. W realnym czasie trwania utworu osiągnęliśmy coś, nad czym pracuje się latami i co trafia się rzadko: jedność w muzyce. Ilekroć myślę o tamtym dniu, mam ciarki na plecach. Makoto jest geniuszem. Ale to co dla mnie najpiękniejsze w Jego pianistyce, to umiejętność słuchania drugiego człowieka, szacunku dla niego i chęć zrozumienia jego prawdy.
We współpracy z Makoto każdy czuje się ważny, dostrzeżony i gotowy do największych wyzwań. Grając z Nim, każdy okazuje się lepszy niż istotnie jest. Czy to sprawia Jego nieprzeciętna muzykalność? A może kultura z której przychodzi.
Kultura, w której nim coś powiesz, najpierw naprawdę słuchasz.
Anna Maria Jopek
1. Yoake (Tomohiro Fukuhara)
2. Hej, Przeleciał Ptaszek (tradycyjny/Tadeusz Sygietyński)
3. Dolina (tradycyjny/Tadeusz Sygietyński)
4. Oberek (tradycyjny/Tadeusz Sygietyński)
5. Biel (Marcin Kydryński)
6. Do Jo Ji (tradycyjny)
7. O Mój Rozmarynie (tradycyjny)
8. Pandora (Makoto Ozone)
9. Dobro (Paweł Dobrowolski)
10. Cyraneczka (tradycyjny/Tadeusz Sygietyński)
11. Kujawiak (tradycyjny/cytat z Mazurka cis-moll op. 6 nr 2 Fryderyka Chopina)
12. Yuugure (Tomohiro Fukuhara)
Pawel Dobrowolski: perkusja, instrumenty perkusyjne
Tomohiro Fukuhara: tradycyjne flety bambusowe
Anna Maria Jopek: głos, dziecinna kalimba (2)
Robert Kubiszyn: kontrabas, akustyczna gitara basowa, głos (3)
Pedro Nazaruk: głos (3, 4, 9), cytry, flety
Makoto Ozone: fortepian
Nagrał: Tadeusz Mieczkowski w studiu Sound And More, Warszawa, 28 listopada 2010
Koncerty Sounds Of Haiku zrealizowane dla BMW Jazz Club, jesień 2010
Koncert finałowy w Teatrze Polskim w Warszawie, w śnieżnej apokalipsie, 29 listopada 2010
Dodatkowe nagrania: 5 stycznia 2011, Sound And More
Zgrał: Tadeusz Mieczkowski w Sound and More Studio 6 i 7 stycznia 2011
Fortepian firmy Yamaha
Produkcja muzyczna i aranżacje: Anna Maria Jopek i Makoto Ozone przy twórczym wkładzie całego zespołu
Producent wykonawczy: Marcin Kydryński
Edycje w systemie Pro Tools: Robert Kubiszyn
Asystent w Sound and More: Artur Dzyr
Stroiciel i opiekun fortepianu Yamaha: Marian Krawczyk
Szef techniki: Piotr Mizik • Asystent: Marcin Matysiak
Master: Jacek Gawłowski JG Masterlab
Fotografie: Marcin Kydryński
Design: Kasia Mrożewska Studio One przy współpracy MK